Je eerste aanwerving: wie neem je in dienst?

Vooral die laatste vraag is van tel. Je winstmarge zal namelijk bepalen welke samenwerking en welk type contract ideaal is voor je bedrijf. Even sparren met je boekhouder over je financiële situatie is dus een verstandige eerste stap.

Of een fulltime werknemer wel een haalbare kaart is, kun je ongeveer nagaan met een vrij eenvoudige rekensom: het nettoloon dat je wilt uitreiken x 2 = de totale loonkosten van je personeelslid.

Al gaat het om een gemiddelde: hoeveel belastingen jij en je werknemer precies betalen op dat loon, hangt ook af van je sector. Elk bedrijf behoort tot een bepaald ‘paritair comité’. Dat bepaalt ook mee je loon- en arbeidsvoorwaarden. En uiteraard kun je ook opteren voor een deeltijdse regeling – alles hangt af van hoeveel werk je precies op de plank hebt.

De taxshift heeft die eerste aanwerving nog wat interessanter gemaakt. Vroeger betaalden werkgevers ruim 32% op het brutoloon aan sociale bijdragen (de zogenaamde patronale RSZ-werkgeversbijdragen), vandaag vallen de patronale basisbijdragen voor dat eerste personeelslid weg: een besparing van zo'n 25%. Eén voorwaarde: je moet de aanwerving vóór 2020 doen. Toch houd je het best rekening met een initieel hogere loonkost: de kans is reëel dat je in eerste instantie die sociale bijdragen tóch betaalt, maar die pas later van de overheid teruggestort krijgt.

Naast het loon heb je nog deze knopen om door te hakken:

• Het statuut: een arbeider of bediende? Ondanks het eenheidsstatuut zijn er wel degelijk nog verschillen.
• Het contract: bepaalde of onbepaalde duur? Alles hangt af van hoe tijdelijk je tekort is. Maar let op, want bij contracten van bepaalde duur is voortijdige opzegging heel tricky!

Niet alleen je budget, maar ook het type werk én de frequentie ervan zullen bepalen welke formule voor jou het voordeligst is.

• Andere ondernemer. Zoek je heel specifieke expertise, maar wil je die niet per se in huis halen? Dan kan een andere zelfstandige inspringen – of je die nu freelancer of leverancier noemt. Zorg wel voor een zelfstandige samenwerkingsovereenkomst (of simpelweg: een contract) waar taken en prijzen zwart op wit staan.
• Meewerkende partner. Als je werkt in een eenmanszaak, kan je partner een handje toesteken. Hij of zij mag dan zelf geen inkomen hebben en moet ook sociale bijdragen betalen.
• Uitzendkracht. Neem je een uitzendbureau in de arm, dan ben je snel geholpen en hoef je zelf nog weinig tijd in je aanwerving te steken. Daar hangt echter een hoger prijskaartje aan vast, want uiteraard neemt het uitzendbureau ook een procent.
• Student. Een goedkope optie, maar het voordeel van de verminderde sociale bijdragen geldt maar 475 werkuren per jaar. Alle voorwaarden lees je in het kmo-dossier Studentenarbeid. Bedenk ook dat studenten doorgaans iets losser met hun contract omspringen. Examens, thesissen en feestjes in overvloed!
• IBO. De individuele beroepsopleiding laat je toe om een werkzoekende in te schakelen voor functies die moeilijk ingevuld raken. Terwijl de VDAB het loon uitbetaalt, pas je enkel een ‘productiviteitspremie’ bij en leid je je nieuwe kracht op. Na het IBO-traject – tussen de 1 en 6 maanden – ben je wel verplicht om hem/haar aan te werven.
• Stagiair. De allergoedkoopste keuze – want vaak gratis – maar die brengt ook een tijdsinvestering en risico’s mee. Niet alleen moet je al je zaak promoten bij scholen, je weet ook nooit helemaal zeker welk vlees je in de kuip hebt. In stagebegeleiding kruipt bovendien behoorlijk wat tijd.
• Deeltijds leren en werken. Heel wat opleidingen wisselen lessen op school en ervaring op de werkvloer af. Terwijl zo’n jongere een betaalde stage loopt in je bedrijf, kun je hem of haar opleiden in je vak. Soortgelijk is een BIO-baan.

Eerst meer lezen over aanwervingen, lonen, kosten en wettelijke regelingen? Download dan nu onze gratis brochure ‘Start je als werkgever? 10 vragen vóór je je eerste medewerker aanwerft’