Sociaal akkoord 2023-2024 – het ontwerp: 6 krachtlijnen

We kennen een algemeen stelsel van SWT (stelsel van werkloosheid met bedrijfstoeslag, het vroegere brugpensioen) van onbepaalde duur, vanaf 62 jaar.  De sociale partners willen ook de huidige, afwijkende regimes van SWT behouden tot 30 juni 2025. Dat zijn:

• brugpensioenleeftijd van 60 jaar voor zware beroepen, nachtarbeid, bouwsector, lange loopbaan, ondernemingen in moeilijkheden of herstructurering;
• brugpensioenleeftijd van 58 jaar voor mindervalide werknemers en werknemers met ernstige lichamelijke problemen.

De sociale partners vragen ook de vrijstelling van verplichting tot aangepaste beschikbaarheid voor SWT’ers met (in grote lijnen) een minimumleeftijd van 62 jaar of een beroepsverleden van minstens 42 jaar, tot midden 2025.

Eind vorig jaar besliste de regering om de Decava-bijdragen te verhogen in 2023 en in 2024. Dat zijn werkgeversbijdragen die berekend zijn op de aanvullende vergoeding in een SWT. De sociale partners vragen om de verhogingen niet toe te passen op ontslagen met het oog op SWT gegeven vóór 1 januari van 2023, respectievelijk 2024.

Werknemers met een lange loopbaan, een zwaar beroep of in een onderneming in moeilijkheden of herstructurering kunnen een uitkering krijgen vanaf 55 jaar (in plaats van 60) tot 30 juni 2025.

De sociale partners vragen een terugkeer van de 120 extra vrijwillige overuren (bruto = netto) tot 30 juni 2025. Ook voor de 180 (i.p.v. 130) fiscaal gunstige ‘gewone’ overuren vragen ze een verlenging tot 30 juni 2025.

De sociale partners verlengen verder ook de interprofessionele regeling (cao 159) rond economische werkloosheid voor bedienden tot 30 juni 2025.

Op 1 april 2024 en 1 april 2026 verhogen de sociale partners het interprofessionele minimumloon, met 35 euro. Om de kosten voor de werkgever te beperken en het nettoresultaat voor de werknemer te verhogen, worden de bijdragen en inhoudingen op (zeer) lage lonen dan ook aangepast.

De sociale partners vragen aan de regering om voorlopig niets te wijzigen aan de (para)fiscale regels voor de tweede pensioenpijler. Eind 2026 moeten de verschillen tussen arbeiders en bedienden uitgevlakt zijn (sectoraal; bedrijven hebben tijd tot eind 2029) en ze willen de gesprekken daarover alle kansen geven.

Voor de volgende maatregelen vragen de partners een verlenging:

• de werkgeversbijdrage van 0,10% voor de inspanningen ten voordele van de risicogroepen;
• het systeem van de sociaal en fiscaal vrijgestelde innovatiepremie;
• de mogelijke vrijstelling van de startbaanverplichting wanneer de sector een werkgeversbijdrage van 0,15% voorziet bij risicogroepen;
• het zogenaamde ‘derdebetalersysteem’ voor de tussenkomst in de kosten voor het woon-werkverkeer met een treinabonnement (80% werkgever, 20% overheid);
• het behoud van de boete voor het niet-aanbieden van outplacement op 1800 euro.

Na de regering en interprofessionele onderhandelaars is het de beurt aan de sociale partners in de sectoren. Die sectorale onderhandelingen beginnen vermoedelijk pas eind april, begin mei. En de maatregelen moeten nog in cao’s (bv. de verlenging van SWT) of in wetgeving (bv. de overuren) terechtkomen.